IK VERDOEM DE RECHTSMACHT
Elke dag staat er in de krant een advertentie met de inhoud:
'In naam der Koningin mag ik mijn kinderen
niet zien. Ik verdoem de RECHTSMACHT.' De steller van de advertentie, de in Roemenië geboren Mario Visinescu, onthult de beweegreden
en achtergrond. Een haast ongeloofwaardig verhaal over een fictieve rechtsorde. (klik voor advertentie)
Komen er in de toekomst inhoudelijke wijzigingen van mijn kant ten aanzien van onderstaande tekst in
de zin van correcties en of ontkenningen, dan verklaar ik vooraf dat deze eventuele wijzigingen plaats zullen vinden onder
invloed van pressie van buitenaf die ik niet kan weerstaan.
De rechter verzint zijn eigen leugens.
Ik schrijf hier over wat mijn leven al jaren en jaren heeft vergald en waardoor ik als een verbitterd
man door het leven moet gaan. Ik weet nu dat ik moet leven in een land waar de rechterlijke macht naar eigen goeddunken de
wet interpreteert, of liever, men doet lichtvaardig uitspraken op grond van onvolledige, subjectieve en meestal door de "onafhankelijke"
rechters bewust verdraaide gegevens. Vooral als men een zeker vooroordeel tegen iemand heeft, is objectiviteit ver te zoeken.
Wat in mijn geval letterlijk is gebeurd is: de rechter verzint zijn eigen leugens en neemt besluiten die daarop zijn gebaseerd.
Het is gebleken dat de wet dat toestaat, waardoor het Nederlandse volk machteloos en rechteloos geworden is. Met andere woorden;
de rechter is onafhankelijk zelfs van de waarheid.
Het begin van mijn gevecht om rechtvaardigheid en eerlijkheid is begonnen met een
echtscheidingsprocedure.
Een echtscheiding is niet zo'n uitzonderlijke zaak in Nederland,
maar in mijn geval is het ontspoord tot een buitengewoon
vervelende geschiedenis.
Ik ben in 1982 in Nederland gekomen en sinds 1987 heb ik de Nederlandse nationaliteit. Mijn ex-vrouw
heb ik in 1979 leren kennen, toen ze op vakantie in Roemenië was. Wij zijn in 1982 getrouwd. Maar het huwelijk liep stuk en
mijn dochter (nu vijftien jaar) en zoon (dertien jaar) mag ik niet meer zien. Ik weet dat vrouwen in het bijzonder wraakzuchtig
zijn op hun voormalige echtgenoten, maar kinderen verbieden hun vader te ontmoeten vind ik een kwalijke zaak en dat de rechterlijke
macht hierin een doorslaggevende rol speelt, is onverdraaglijk. Sinds november 1987 is er voor mij een verbod op omgang met
mijn kinderen van kracht.
Tijdens de rechtsprocedure (tussen 1987 en 1993) zijn er drie rechtszaken geweest met ongeveer vijftien
rechtszittingen), is er door diverse rechters, twaalf in getal, een niet mis te verstane consequente lijn gevolgd; de schriftelijke
vastlegging van de rechtszittingen is voortdurend gericht geweest op het camoufleren van de waarheid en het bevorderen van
de isolatie tussen mij en mijn kinderen. Zelfs de Raad van State heeft een gekwalificeerd psychologisch rapport genegeerd
en een verbod op contacten tussen mij en mijn kinderen bekrachtigd. Het vervalsen van de verbalisatie van de rechtszittingen
blijkt een normale zaak te zijn. In mijn geval zijn de rechterlijke uitspraken dus gebaseerd op deze vervalsingen, die uiteraard
zeer nadelig voor mij en de kinderen zijn uitgevallen.
De Nationale Ombudsman te Den Haag heeft bevestigd dat de rechter de absolute macht over de notulen van de rechtszaken
heeft; door de wet is de rechter gemachtigd zoveel leugens op te nemen (en zelfs te verzinnen) als hij maar wil. Daarna kan
dezelfde rechter zijn eigen 'onafhankelijk' besluit nemen die op zijn eigen leugens gebaseerd is.
Natuurlijk heb ik mij tijdens de rechtszittingen niet onbetuigd gelaten, ik ben nu eenmaal geen gedwee
en mak lammetje en heb de rechters soms fel van repliek gediend, maar dat is tegen het zere been van deze heren. Ik werd zodoende
bij voorbaat in het ongelijk gesteld. Het psychologisch rapport, opgesteld door de sectie persoonlijkheidspsychologie van
de Rijksuniversiteit te Leiden, waarin ik als heel positief uit de bus kwam, werd weggewuifd. Ik had wel een voorkeur voor
redeneren en argumenteren. Het bleek zonneklaar dat de rechters daar niet tegen konden. Ook mijn afkeer van het corrupte systeem
in Roemenië werd logisch van opzet genoemd en bepaald niet ziekelijk. Voorts is van enige agressie evenmin sprake, in conflicten
beperkte ik mij tot verbaal verweer. Maar dit alles mocht niet baten. De zaak was bij voorbaat voor mij verloren, omdat de
rapporten van alle instanties door de subjectieve getuigenissen van mijn vrouw en schoonouders mij uiteraard in een kwaad
daglicht stelden.
Ik werd overigens, toen het nog werd toegestaan, bij een bezoek aan mijn kinderen door mijn ex-echtgenote
en schoonouders letterlijk uit huis geslagen. Op 15 februari 1989 heeft een rechtszitting (voor omgangsregeling) in Haarlem
plaatsgevonden onder leiding van kinderrechter Zweers. Tijdens de rechtszitting heb ik Zweers duidelijk gemaakt dat ik aan
het einde van mijn geduld was (de rechtszaak duurde ruim anderhalf jaar) en dat hij geen rekening hield met de waarheid. Hij
probeerde mij elke keer te interrumperen om te voorkomen dat ik de feiten aan het licht bracht. Toen hij mij verboden had
te praten heb ik hem luid van corruptie beschuldigd.
Campagne van smaad en laster.
Vanaf deze dag, 15 februari 1989, is de Binnenlandse Veiligheidsdienst (BVD) een campagne van smaad
en laster tegen mij begonnen. BVD ambtenaren benaderden goede kennissen en zakenrelaties van mij met het duidelijke doel om
mij te isoleren van deze voor mij belangrijke contacten. Een klacht bij het Ministerie van Binnenlandse Zaken te Den Haag
heeft geen effect gehad. De smaad en lastercampagne gaat onverstoord door.
De inhoud van de verhalen die de BVD over mij verspreidt kent hoofdzakelijk twee delen:
- ik zou een gewelddadige geschiedenis achter de rug hebben;
- ik zou een zeer onbetrouwbare zakenpartner zijn, vooral gericht op bedrog.
Ondanks dat het pure verzinsels zijn, raakt het me diep zowel privé als zakelijk. Ook sinds 1989 ontvang
ik regelmatig doodsbedreigingen. De doodsbedreigingen die per telefoon komen, heb ik aan de Nederlandse PTT doorgegeven ter
onderzoek, maar dit bedrijf beweert dat ze deze gesprekken niet kunnen traceren. (Even dit: alles, echt alles is traceerbaar
omdat bij elk telefoongesprek alle relevante data op magnetische tapes bewaard worden voor circa zes jaar). De doodsbedreigingen
moet ik helaas serieus nemen; regelmatig verschijnen in de Nederlandse media berichten over liquidaties waarvan de politie
en justitie de sporen doen verdwijnen. Hierbij moet benadrukt worden: in de media verschijnen bewijzen over de kwaadaardige
activiteit en van politie en justitie terwijl de gekwalificeerde staatsorganen geen nader onderzoek instellen.
Als verweer dagelijks advertenties geplaatst in landelijk dagblad.
Toen het duidelijk werd dat de campagne die gericht is tegen mijn goede naam zeer pijnlijke effecten
voor mij begon te krijgen, heb ik iedere dag een kleine advertentie in een landelijk dagblad (De Telegraaf) geplaatst. De
advertenties zijn begonnen in mei 1989. Door gebrek aan financiële middelen is de advertentietekst zeer beperkt doch opvallend
en gericht op twee boodschappen.
- dat er een reëel conflict bestaat tussen door corruptie overgenomen instanties van de Nederlandse
Staat en mij;
- Naambescherming en naambekendheid. De tekst van de advertentie luidt:
In naam der Koningin mag ik mijn kinderen niet zien.
Ik verdoem de RECHTSMACHT.
D.M. Visinescu,
Van
den Berghlaan 367, Hoofddorp.
De Telegraaf is de enige krant die het wilde plaatsen. De televisie is er uiteraard nieuwsgierig door
geworden, maar ik mocht alleen in beeld kom onder hun voorwaarden en aangezien ik mij ervan bewust was dat ik uiterst negatief
zou worden afgeschilderd, heb ik er wijselijk van afgezien. Uiteraard kost de advertentie handenvol geld, maar ik heb het
er voor over, ik werk er heel hard voor. Het is een kracht die mij in leven houdt. Want ik ben mij ervan bewust dat een man
moet vechten en voor zichzelf moet opkomen. Met name als hij als een integer mens door het leven wil gaan, en vooral als hij
zijn kinderen wil bewijzen dat hij een vader is die met hart en ziel van hen houdt en dat altijd zal blijven doen.
Partijdigheid drijft veel ouders tot zelfmoord.
Ik weet dat de media gebukt gaan onder een censuur die ze stilzwijgend aanvaarden. Als voorbeeld noem
ik de mediastilte rondom de kindermoorden. Ik weet dat als deze kwestie grondig zou worden onderzocht er veel onwelriekends
naar boven zou komen en dat willen de hoge heren absoluut niet. Ook de volstrekte partijdigheid, die vanaf de Raad voor Kinderbescherming,
het RIAGG, alle rechtsinstanties tot en met de Raad van State gehanteerd wordt, heeft veel ouders tot zelfmoord gedreven.
Het onherstelbare leed dat door het manipuleren en dictatoriaal werk van zogenaamde kinderbeschermers ouders is aangedaan,
is ten hemel schreiend. Hier is daadwerkelijk sprake van staatsterrorisme! Rechters baseren hun uitspraken op eenzijdige
en subjectieve rapporten van deze geraffineerde pseudo-deskundigen en omdat de rechters zelf in het midden van deze bewuste
manipulaties zitten, er is in alle gevallen geen kruid tegen gewassen.
Ook het politie-apparaat is niet smetteloos. Natuurlijk kan men afgeven op de corruptie in landen ver
van ons bed, maar hier in Nederland tiert deze ziekte ook welig. Ik durf mij op dit punt niet verder uit te laten, aangezien
ik toch ook wel bevreesd ben dat mij iets zal overkomen. Het is niet zo denkbeeldig, want aan de lopende band worden velen
geliquideerd. Zelfs de kranten vermelden een moord maar in de marge, zo vanzelfsprekend is het geworden, ook hier in Nederland.
Ik ben sinds 1989 op de dodenlijst van corrupte structuren binnen de Nederlandse Staat
Toen ik midden in de verwikkelingen van mijn echtscheiding zat en terneergeslagen was omdat ik van mijn kinderen werd afgehouden,
heeft de BVD mij benaderd. Het was in 1988, ik ben van Roemeense afkomst, dus vroegen de heren mij met hen samen te werken
om het communistisch bewind te ondermijnen. Ze wilden mij in contact brengen met twee groeperingen die ondergronds actief
waren tegen het bewind van president Ceausescu. Een uitgebreid relaas zou te ver voeren, ik heb met verifieerbare argumenteren
geweigerd. Ik heb de heren van de BVD uitgelegd dat er bij de door hen aangewezen groeperingen geen sprake was van democratische
waarden, maar dat ze uit eigenbelang handelden. De mannen waren, dat kon ik bewijzen dezelfde personen die in de periode 1945-1960
het communisme in Roemenië in het zadel hielpen en er ook niet voor terugdeinsden tot het uitmoorden van tegenstanders, voornamelijk
topintellectuelen. Ik noemde het getal van 300.000. De BVD sprak mij tegen, zij meenden beter te weten, maar ik blijf zeggen;
ik weet het beter!! Het was voor mij duidelijk dat de BVD zodanig misleid was, dat sprake is van overname door buitenlandse
"collegae" (de BVD mocht nog niet eens tegenstrijdige berichten in beschouwing nemen).
Het Ministerie van Binnenlandse Zaken heeft overigens op een klacht over de werkwijze van de BVD geantwoord
dat de BVD ongeverifieerde uitspraken over mij heeft gedaan en dat er in mijn geval nooit processen-verbaal wegens mishandeling
zijn opgemaakt. Hier kon ik het mee doen.
Mijn voormalige huisarts heeft identieke leugens over mij verteld als de BVD (wat voor vertakkingen
zou deze maffia nog meer hebben?), bijvoorbeeld dat ik mijn ex-echtgenote regelmatig zou hebben mishandeld en dat ik bij de
Hoofddorpse politie bekend zou staan vanwege geweldpleging in mijn woonwijk. Ik kan alleen gissen naar het waarom van deze
praatjes. Interessant is dat deze huisarts zijn verhalen rondstrooide nadat de minister die de misstappen van de BVD toegegeven
heeft is "overleden"
De advocaten van wie ik in deze lange bittere periode van mijn leven reële hulp verwacht had, hebben
mij nooit effectief geholpen. Zij zijn allemaal zeer voorzichtig in het confronteren van rechters met eigen waarheidsvervalsingen.
Binnen het Nederlandse rechtssysteem geldt de volgende ongeschreven wet: als een advocaat een rechter regelmatig de les leest
over waarheid en echt recht, dan wordt hij/zij door de rechters in verschillende zaken zo vaak getorpedeerd (door het voortdurend
laten verliezen van rechtszaken) totdat hij/zij zonder brood raakt. Zo komt dat talloze regelrechte leugens over mij als waarheid
opgenomen zijn in verbalisaties van de voorgaande rechtszittingen, leugens waarop zoveel onterechte rechterlijke besluiten
uitgesproken zijn. Het is eigelijk zo dat de hele justitiële machinerie in Nederland zulke documenten geproduceerd heeft waarmee
ik mij, als benadeeld burger, niet tot het Europese Hof van Justitie kan wenden: op basis van wat in deze documenten vastgelegd
is zal deze instantie mij NIET ONTVANKELIJK verklaren in een eventueel beroep.
Om nog even op het voorstel van de BVD aan mij in te gaan: een zekere Silviu Brucan (een leider van
een van de twee groeperingen waarover de BVD het had), de coördinator van de volkerenmoord, die in Roemenië tussen 1945 en
1964 heeft gewoed, bleek een goede vriend te zijn van de Nederlandse ambassadeur in Boekarest. Er zijn zelfs verhalen bekend
dat Brucan en de ambassadeur dronken over de stoep van de ambassade rolden. Ook arrangeerde Brucan voor zijn agenten bezoeken
naar Nederland, in Roemenië teruggekeerd verklaarden deze zich tot 'dissidenten', in werkelijkheid waren zij gecontracteerd
door de Securitate, de Roemeense geheime dienst.
Mijn moeder is geïntimideerd en gepest om te emigreren.
Mijn stiefvader, prof. Traian Geangu, is in 1986 vermoord door de Securitate van Brucan. Mijn moeder
werd daarna geïntimideerd en gepest om te emigreren, hetgeen zij weigerde. Ze moest het zwaar ontgelden, zij werd met de dood
bedreigd. Ook ik en mijn kinderen in Nederland ontkwamen niet aan hun doodsdreigementen. Ik heb dit alles uitvoerig in een
brief aan de ministers van Buitenlandse Zaken en Binnenlandse Zaken vermeld, maar tot nu toe heb ik geen antwoord ontvangen
en ik ben bang dat ik tot in eeuwigheid hierop zal moeten wachten.
Even terugkomend op mijn advertentie Ik verdoem de RECHTSMACHT. Deze tekst is mijn lijfspreuk geworden.
En naar ik denk, is deze advertentie ook langzamerhand het devies geworden van die duizenden, tienduizenden vaders, die door
de boosaardigheid en wraakzucht van hun voormalige echtgenotes en de partijdigheid van justitie hun kinderen nooit meer mogen
zien.
Verder heb ik ook een blad 'De Wervelwind' verspreid, waarin ik hulpverleners als rattenvangers kwalificeer,
die een soort staatskindervangst organiseren en onder het mom van jeugdhulpverlening kinderen zomaar uit de ouderlijke macht
plukken. Ook heb ik hun meedogenloze werkwijze aan de kaak gesteld. Dat is natuurlijk je ware heiligschennis en daarom werd
het blad geboycot. Een voorbeeld: onder de vele sympathisanten, die het blad verspreidden , moest de heer J. den Held te Amsterdam
het werk beëindigen, omdat de kinderrechter mr. J.A.C. Bartels, anders zijn kinderen uit huis zou plaatsen, als hij nog verder
contact met mij onderhield. De machtslust van de rechters uit zich dus ook in directe intimidaties. Ik weet dat ik het leed
van vele vaders verwoord. Wat zij niet durven, omdat zij bang zijn voor represailles, bedreigingen of wat dan ook. Deze wanhopige
vaders roep ik op tot actie, tot een verzet tegen instanties die denken dat zij oppermachtig en onschendbaar zijn. Wees niet
bang, er is nog kans op rechtvaardigheid, maar alleen met z'n allen kunnen wij dit bereiken.
Barbaars bewind in Den Haag.
Het blijkt dat het grootste deel van de massamedia, vooral de commercieel succesvolle, fundamentele
kritiek op het huidige systeem, gekenmerkt door maffiapraktijken en liquidaties, vermijden. Ik ben regelmatig benaderd door
tv-programmamakers die vragen stellen zoals"hoeveel de advertenties kosten?", "raak ik niet uitgeput?", "is het zielig?",
"wat vinden je kennissen hiervan?" etc. etc. ze proberen een soap van te maken. De oorzaak blijft als een "wonder" buiten
hun beschouwing. En de oorzaak is de staatsmaffia. Wat ik te vertellen heb is simpel: de regering, de justitie, de rechtsmacht
en de Tweede Kamer vormen een corrupt lichaam, dat grondig gezuiverd moet worden, Wij zijn het slachtoffer van het gewetenloos
barbaars bewind in Den Haag.
Ook wilde ik tijdens de uitzending mijn gironummer in beeld. Zulke 'aardige en moedige' TV journalisten
bleken niet in staat mijn vrijheid van meningsuiting te waarborgen. Ook wil ik graag melden dat ik minachting heb voor deze
goedkope journalisten die uit de ellende van een ander, door volksvermaak in hun taal een vuil brood verdienen. Wat ze van
mij te horen krijgen onderzoeken ze niet verder. Nooit zouden deze "vrije pers lieden" zich afvragen
- hoe het komt dat een Minister van Binnenlandse Zaken "overlijdt" nadat een excuusbrief over het optreden
van de BVD getekend is?
- waarom een voorzitter van de IRT Parlementaire Enquête "overlijdt" nadat hij ontdekt heeft dat miljarden
aan drugsgeld zoekgeraakt zijn?
- waarom de institutie van Parlementaire Enquête zelf dreigt te verdwijnen?
Misschien hebben de corrupte structuren binnen de Nederlandse Staat het zover gebracht dat nieuwe Bijlmerrampen
en IRT affaires zelfs de pers niet meer zullen halen. Ik meen dat de commercieel succesvolle massamedia onder dezelfde criminele
controle staat als de justitie. De essentie van mijn advertentiecampagne is dat ik wil overleven. En iedereen moet het weten:
als de advertenties stoppen of veranderen van tekst is de boodschap: Mario Visinescu is geliquideerd!!
= einde =
D.M. Visinescu
Van den Berghlaan 367,
2132 AK HOOFDDORP
tel. 023 5643334
fax 023 5638299
mobile:
0653 75 90 60